Pakweg tien procent van de volwassen Nederlanders heeft een motorrijbewijs. Dan zou er in de Tweede Kamer toch zeker een flinke handvol motorrijders moeten zitten. Helaas. We hebben er nog maar één gevonden. Maar hij telt wel voor minstens twee: Zohair el Yassini.
Van een jeugd in een Utrechts achterstandswijk naar een Tweede Kamerlidmaatschap is een flinke stap. Zohair El Yassini zette die stap. Niet voor niets bouwt hij graag mee aan de Dutch Dream, een toekomst waarin mensen ernaar moeten kunnen streven om hun geluk waar te maken, ongeacht afkomst, geloof, geslacht of geaardheid. En ongeacht hun vervoersmiddel, voegen we daaraan toe.
Hetze
Dat motorrijders door Den Haag vaak vergeten worden, is één reden om als MAG ook op politiek niveau actief te zijn. Nu de discussie over motorgeluid door uitspraken van bewonersgroepen, kreten in de media en beweringen van lokale bestuurders steeds meer richting hetze gaat, wordt het nog veel belangrijker om ons te laten horen.
Appels
We hebben het dan bijvoorbeeld over de uitspraak dat motorrijders verantwoordelijk zouden zijn voor ‘honderden lawaaidoden per jaar’ en vergelijkbare beweringen. “Zulke uitlatingen vind ik echt heel zorgelijk,” stelt Zohair. “Ik ben er sowieso op tegen dat motorrijders of welke mensen dan ook als één homogene groep weggezet worden. Ja, we vormen een groep, maar wel een groep die uit heel verschillende rijders bestaat, van snelle jongens tot woonwerkrijders en mooiweerliefhebbers zoals ik. En natuurlijk zit daar een stel rotte appels tussen. Die heb je in elke groep. Daar mag je nooit een hele groep op afrekenen. Als dat wel gebeurt, raakt me dat als politicus, als Kamerlid én als mens.”
Outlaw
“Ik ken de ervaring, ook op de motor. Rijd ik echt heel rustig over een dijkje, met mijn uiterst beschaafde Vulcan S, en dan staat er iemand langs de kant demonstratief z’n hand op en neer te bewegen, om me te laten weten dat ik rustiger aan moet doen. Kom, zeg. Ik volg net als mijn Kawasaki echt alle regels, en dan word je alsnog als een halve outlaw gezien.”
De andere kant
Zo’n kalm-aangebaar betekent in feite hetzelfde als die eerder genoemde uitspraken. De boeiende vraag is natuurlijk wat je daaraan kan doen, als politicus? “Tegen die uitspraken doe je niets. Dat is gewoon een realiteit waar je mee te dealen hebt. Mensen gaan over hun eigen uitspraken, of ze nu voortkomen uit wrok of frustratie, uit politieke motieven of uit desinformatie. Wat je wel kunt doen is de andere kant laten zien. In dit geval komt dat neer op het verhaal van de motorrijder vertellen. Om dat ook op politiek niveau te doen, moeten motorrijders daar beter vertegenwoordigd zijn. Daar kan je zelf aan meewerken, natuurlijk. Vraag jezelf eens af wat de partij waar jij op stemt voor motorrijders doet? Door voor een partij te kiezen die actief voor jouw belangen opkomt, kan je ook als individu politiek invloed uitoefenen.”
Schone taak
Zolang er zo weinig motorrijders in de Tweede Kamer zitten, is daar een schone taak voor de MAG weggelegd, weet Zohair. “Onbekend maakt onbemind. Dat geldt ook in Den Haag. Na mijn eerste gesprek met jou en je collega Vera de Bruijn heb ik twee dingen besloten: ik word MAG-lid, en ik ga ervoor ga zorgen dat de leden van de VVD-fractie weten wat er speelt als het om motorrijden gaat. Ik moet mijn fractiegenoten duidelijk maken dat motorrijders een belangrijke groep vormen, dat het een groep is die vertegenwoordigd moet worden.”
Leer ze kennen
“Het is goed dat jullie dit ook bij de andere partijen in de Tweede Kamer aankaarten. Elke partij heeft motorrijders in de achterban, tenslotte. Leer ze kennen, die motorrijders, zeg ik tegen mijn collega-Kamerleden. Luister naar hun verhaal. Als het nu over de veiligheid op N-wegen gaat, bijvoorbeeld, gaat het uitsluitend over automobilisten. Daar moeten we met z’n allen verandering in brengen. Binnen de VVD doe ik dat samen met Daniel Koerhuis, met wie jullie ook al spraken. Hij heeft Verkeer en Vervoer in zijn portefeuille, en ik loop regelmatig bij hem binnen om hem bij te praten.”
Solidair
Wat vaak over hoofd gezien wordt, zeker door mensen die over motorgeluid klagen, is dat het grootste deel van die extreem gevarieerde groep motorrijders één belangrijk ding gemeen heeft. “Ze zijn solidair. Ze zien naar elkaar om. Binnen welke groep zwaaien mensen nog naar elkaar als ze elkaar tegenkomen? Waar zie je nog dat mensen – als het veilig kan – even stoppen als ze iemand met pech zien staan? Motorrijders doen dat voor elkaar, maar ook voor andere weggebruikers, zoals ik meer dan eens gezien heb. Dat is iets wat deze samenleving steeds meer lijkt kwijt te raken, maar binnen onze groep bestaat het nog. Laten we dat ook vooral blijven doen, met z’n allen.”
Goedzak
“Je moet er echt iets voor overhebben, als je wilt motorrijden. Het is een bewuste keuze die je maakt. Maak je die keuze, dan ben je automatisch lid van een groep die ik oprecht als mijn familie beschouw, hoe groot de onderlinge verschillen soms ook zijn. Daarom zwaai ik ook naar elke motorrijder, ook al is de kans groot dat hij nooit op mijn andere familie – de VVD – zal stemmen. Voor mij is iedereen een goedzak, totdat je het tegendeel bewijst.”
Pure winst
Sinds hij is gaan motorrijden, zit Zohair anders in zijn auto. “Ik kijk beter om me heen en ik hou ook in de file mijn spiegels beter in het gaten, met het oog op motorrijders. Ik zie eerder waar er dingen fout zouden kunnen gaan, ik houd meer afstand en ik ben me beter bewust dat ik niet weet wat ik niet weet. Dus geef ik geen gas als ik niet het complete overzicht heb: ik weet niet wat er gebeurt achter die auto waar ik niet omheen kan kijken. En ik ga eerder van huis. Daarmee valt de tijdsdruk weg en heb ik meer ruimte om relaxt onderweg te zijn en om me bewust te zijn van wat er om me heen gebeurt. Meer alsof ik op de motor zit, inderdaad. Dat is toch pure winst?”