Kawasaki Z7 Hybrid: de eerste!

De hybride tweewieler is er in twee uitvoeringen: de naakte Z 7 Hybrid en de gekuipte Ninja 7 Hybrid. Aan boord zijn een 451 cc, 49 pk sterk tweecilinderblok en een 9 pk tractiemotor. Dat is dezelfde motor als in de volledig elektrische e-1 modellen van het merk, maar met een veel kleiner accupakket. Om ruimte voor de tweede motor en de accu’s te creëren, werd het frame zichtbaar verlengd. Met die tweede motor, het accupakket, het verlengde en verstevigde frame en de gerobotiseerde bak ging ook het gewicht omhoog: met 229 kilo rijklaar is de naakte Hybrid zestig (!) kilo zwaarder dan de bewust heel licht gebouwde Kawasaki Z500.
‍

‍EV: elektrisch
De 7 is een zogenaamde strong hybrid: de elektrische (tractie)motor dient niet alleen ter ondersteuning, maar je kan er ook echt mee rijden. Dat doe je in de stand EV. In die modus is de actieradius beperkt tot tien kilometer, de snelheid tot 60 km/u en het aantal versnellingen tot vier, die automatisch gekozen worden. In EV kan je in alle stilte ‘s nachts van huis en ben je (mogelijk) ook welkom in toekomstige zero-emissiezones. Prima stand ook voor korte ritjes in de buurt. Die moet je om bij te laden dan wel afwisselen met langere ritten op benzine, want laden aan de stekker is niet mogelijk.

Eco: hybride
‍Eco-Hybrid is de tweede van de drie modussen en de enige echte hybride. Dat merk je als je – met eenmaal warmgedraaide motor – stopt. De twin slaat dan automatisch af. Bij opnieuw gasgeven rijd je weg op de elektromotor, en bij pakweg 20 km/u neemt de verbrandingsmotor de aandrijving weer over. Ga je onverhoopt met een te laag toerental de bocht door, dan voel je de elektromotor even bijspringen. Slim!

Ecorobot
‍Schakelen kan in de Eco-stand stand met de flippers aan het stuur, maar je laat het bij voorkeur aan de gerobotiseerde zesbak over. Om het verbruik laag te houden, schakelt die al bij lage toerentallen. Als je rijdt zoals dat in Eco bedoeld is, met het gas pakweg een kwart open, gaat hij al bij 60 km/u in z’n zes. Geef je meer gas, dan wordt het schakelen voelbaarder. Moet je dus niet doen. En waarom zou je ook, als je voor Eco kiest. Doel is ten slotte een minimaal verbruik, waarbij Kawasaki 1 op 27,2 claimt.

Sport: benzine
‍Het gas opendraaien doe je bij voorkeur alleen in de derde stand, Sport Hybrid, de enige stand waarin je zelf moet schakelen. Met de hand, zoals gezegd. Opschakelen met je wijsvinger op de flipper onder de grootlichtschakelaar, terug met je duim op de flipper onder de claxonknop. Een versnellingspedaal en een koppelingshendel ontbreken dus.

Wennen
‍Met de hand schakelen is even wennen, met de nadruk op even. Daarna wordt het al vlot verslavend prettig: met flippers schakel je veel sneller en makkelijker dan met je voet. De bak van de Kawa vraagt wel om enige coördinatie met je gashand. Om onvoelbaar soepel te schakelen moet je bij het opschakelen je gas een heel klein slagje terugdraaien. Diezelfde beweging maak je ook om terug te kunnen schakelen. Twee tikkies terug voor een bocht of om nog even in te kunnen voegen is echt in een fractie van een seconde geregeld.

e-Boost
‍Dan moet je die invoegactie nog wel uitvoeren, natuurlijk. Op een 451-cc twin kost zoiets meer tijd dan op een sterkere motor. Op de Hybrids schakel je op zulke momenten de e-Boost in. Met een druk op de knop bij je rechterduim geeft de elektromotor je dan een goed voelbare duw in je rug. Dat werkt het best vanaf lage toerentallen en dito snelheden (de Hybrids trekken snellere stoplichtsprints dan menige 1000 cc, stelt Kawasaki), maar ook op hogere snelheden komt de vaart er stevig in. Voor inhaalacties is het systeem beperkt inzetbaar: de boost duurt maar vijf seconden, en de meeste inhaalmanoeuvres duren veel langer. Na die vijf seconden moet de tractieaccu afkoelen en het systeem weer op adem komen.
‍

Terug naar één
‍Ooit wel eens bij groen willen optrekken en dan tot de ontdekking gekomen dat je vergeten was terug te schakelen? De gerobotiseerde versnellingsbak van de Hybrids helpt je om die stressverhogende en potentieel gevaarlijke momenten te voorkomen. Met de ingeschakelde Automatic Launch Position Finder (ALPF) schakelt de bak automatisch terug naar één als je tot stilstand komt, ook in standje Sport. Dat gaat in stapjes. Springt het licht op groen terwijl je al vanuit zes aan het afremmen was, dan geef je gewoon gas vanuit de op dat moment actieve versnelling. Tikkie terug kan altijd nog, natuurlijk.

Woon-werk
‍Kawasaki zet de Hybrids vooral neer als woon-werkmotorfietsen. Logisch. Je kunt in alle vroegte elektrisch dus geluidloos op pad en op elk moment weer even stil thuiskomen. In dorpskernen en op saaie wegen kies je voor Eco-Hybrid en op de toeristische route terug naar huis kies je voor Sport. Daarbij is het wel jammer dat de switch naar een andere modus alleen mogelijk als je nog geen 20 km/u rijdt. Kwestie van die momenten goed timen, dus.

Rugzak
‍Voor een woon-werkfiets zijn de bagagemogelijkheden zeer beperkt. Op dit moment is er alleen een kleine tas voor op de buddyseat leverbaar. Probleem? Als je rond woon-werkverkeertijd om je heen kijkt, zie je talloze motorrijders met een rugzak door stad en land rijden, naar we hopen met een puike rugprotector eronder en zonder gereedschap, kettingsloten of andere ruggenbrekers erin.

Stuurgedrag
‍Het hooggeplaatste extra gewicht en de lange wielbasis van de Hybrids dragen natuurlijk niet bij aan een uitermate flitsend stuurgedrag, en als je de bij het ingaan van de bocht aangelegde voorrem (trail breaking) iets verder inknijpt richt de motorfiets zich direct op. Met beide is goed te leven, en een woon-werkfiets moet je niet afrekenen op sportief stuurwerk. Is er bij woning of werk weinig ruimte om te manoeuvreren, dan heb je mogelijk wel te maken met de zeer beperkte stuuruitslag. De elektromotor kan je daarbij te hulp schieten: in de Walk-modus rijdt de Hybrid 3 km/u vooruit als je het gas open draait, en 2 km/u achteruit als het gashendel van je af beweegt. Even wennen, alweer, maar het werkt uitstekend.

Geen koppeling
Dat wennen geldt ook voor het ontbreken van een koppelingshendel, maar eigenlijk alleen bij de bekende halve draai en andere trage manoeuvres. Je snelheid bepalen met gas en koppelingshendel zit er niet in, dus daar zal je dan je achterrem bij moeten aanspreken.

Conclusie
‍‘Een frisse blik op de toekomstige mobiliteit’ waren de woorden die MotoPlus gebruikte om de Hybrids te omschrijven. Daar hebben we weinig aan toe te voegen. Met € 14.395 lijken de Hybrids voor 450 cc tweecilinders knap aan de prijs, maar ze zijn dan ook veel meer dan gewone twins. Bovendien laten ze zien dat Kawasaki z’n nek ver durft uit te steken. Compliment, zowel voor die uitgestoken nek als voor deze eerste aanzet!

‍